حکومت هندوهای بدنام

زمانی که نارندرا مودی، در سال ۲۰۱۴ به‌عنوان نخست‌وزیر هندوستان انتخاب شد، او با قول‌های فراوانی همچون مدرن کردن اقتصاد هندوستان، مبارزه با فساد و حضور موثر هندوستان در عرصه بین‌الملل روی کار آمد. پنج سال بعد اما در مورد شعارهایی که داده دستاوردهای اندکی داشته است.  برنامه‌های سکولار مودی در لفافه با ریشه‌های محافظه‌کارانه و سیاست‌های هندویی‌اش گره خورده و این را القا می‌کند که گویی وی به‌دنبال ایجاد یک کشور هندو است. بسیاری از طرفداران متعادلش امید دارند که وی این سیاست‌های فرقه‌گرایی‌اش را کنار بگذارد. اما در پنج سال گذشته، بلوک او، یعنی حزب بهاراتیا جاناتا، فلسفه «ما در برابر آنها» را در کشوری که از پیش با دودستگی خطرناک هم روبه‌رو بوده، گسترش داده است. هندوهای راست افراطی هرگز تا پیش از این تا این حد در حکومت قدرت نداشتند.

هم‌اینک انتخابات سراسری ملی در هندوستان برپاست و بیشتر نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد مودی در قدرت می‌ماند و اعتقاد غالب این است که برنامه‌ای با محوریت دیدگاه‌های هندویی‌اش فقط تسریع خواهد شد. تاثیر انتخابات طی چند ماه در سال ۲۰۱۴ هم‌اینک ظاهر شده است.

جمعیت هندوهای بدنام دوباره در سراسر کشور حضور فعالی پیدا کرده‌اند و مسلمانان و کسانی که گاوها را سلاخی می‌کنند، می‌کشند، چراکه در رسم و رسوم هندوها گاو جایگاه مقدسی دارد. مجددا نفرت‌پراکنی در هندوستان آغاز شده است. استفاده از ترول‌های اینترنتی برای بستن دهان منتقدان رایج شده است.

نهادهای دولتی کتاب‌های تاریخ را از نو بازنویسی می‌کنند و بخش‌هایی را که مسلمانان حاکمیت داشتند تغییر می‌دهند، نام مکان‌های رسمی را از مسلمانان به هندوها تغییر داده و به مکان‌های مقدس مسلمانان حمله می‌کنند. آنها همچنین برای تعیین اولویت‌های هندوییسم کشور را تحت فشار قرار داده‌اند، از جمله تعیین محل رود رازآلود که در ادبیات عرفانی هندوستان به‌شکل برجسته‌ای از آن یاد شده است. منتقدان می‌گویند این رود وهم و خیال است و جست‌وجو برای یافتن این رود تنها هدر دادن دلارها است همان‌طور که پیش‌تر برای یافتن پری دریایی مطالعاتی صورت گرفته است.  این اتفاق نظر میان فعالان هندی و تحلیلگران سیاسی لیبرال وجود دارد که تحت اداره مودی، جامعه هندوستان بیش از پیش تضاد پیدا کرده و این شکاف و تضاد بین کاست‌های بالا و پایین و مسلمان و هندو افزایش چشمگیری داشته است.  آدیتیا مهاراجه، یک مورخ بازنشسته در مورد مودی و متحدان سیاسی‌اش می‌گوید: «به زبان ساده می‌توانیم این چیزی را که از جامعه مشاهده می‌کنیم، فاشیسم بنامیم.» مهاراجه می‌افزاید: «این همان چیزی است که پیش‌تر جواهر لعل نهرو پیش‌بینی کرده بود.» این مورخ تصریح می‌کند: «اگر روزی فاشیسم به سراغ هندوستان بیاید، در قالب اکثریت جامعه هندوستانی خواهد آمد. این دقیقا همان چیزی است که درحال رخ دادن است.» هند پس از چین پرجمعیت‌ترین کشور دنیا است. این امر نقش محوری در ژئوپلیتیک بازی می‌کند؛ اقتصاد آن بزرگ است و هرکسی بخواهد می‌تواند در آنجا کسب‌وکار راه بیندازد و این کشور از تاریخ طولانی سکولار برخوردار است. در نسبت جمعیتی این کشور، ۸۰ درصد هندو هستند اما پدران بنیان‌گذار مدرن این کشور، از جمله نهرو و مهندس کی. گاندی در برابر ساختن یک کشور مذهبی مانند پاکستان مقاومت کردند. اما با افزایش شهرت مودی این سوال مطرح می‌شود که تا چه زمانی می‌تواند در برابر این موضوع تاب بیاورد.  تنها هندوهای تندرو نیستند که حامی مودی هستند. بسیاری از هندی‌هایی که از فساد در اپوزیسیون گله‌مند هستند حمایت خود را از مودی دریغ نکرده‌اند و این امید را دارند که نخست‌وزیر این کشور بتواند هندوستان را اصلاح کند و اقتصاد این کشور را به پیش براند. در هندوستان مدرن، دیدگاه‌های ملی‌گرایانه هندویی و موج احساسات ضدمسلمانان شدت گرفته است. تا به امروز به این صراحت به اکثریت‌گرایی در این کشور دمیده نشده بود ولی در دوران مودی به اوج خود رسیده است.

چند تن از مقامات حزب مودی گفته‌اند که مایل نیستند در این مورد صحبت کنند و وزیر فرهنگ این کشور نیز به درخواست نیویورک‌تایمز پاسخی نداد. در گذشته دست‌کم اعضای حزب سعی می‌کردند این موضوع را کتمان کنند و دامان سیاست‌های این کشور را به‌دور از ایجاد تنفر یا دامن زدن به خشونت اعلام می‌کردند.  اما حامیان مودی می‌گویند نخست‌وزیر و متحدان درحال بازسازی هندوییسم هستند تا آن را به جای درست خود هدایت کنند. آنها استدلال می‌کنند که تاکید بر تاریخ هندوها و سنت‌های پیشین این کشور اصلا کار غلطی نیست. این در حالی است که بسیاری از هندوهایی که متعلق به کاست‌های متوسط و بالای این کشور هستند از اینکه مسلمانان تا این حد بر اجرای سنت‌های خود به‌ویژه در مورد مسائل خانوادگی از جمله مساله طلاق و ارث پافشاری می‌کنند، انتقاد می‌کردند. وینود بانسال، سخنگوی وشوا هیندو پریشاد، یک سازمان محافظه‌کار که از مودی حمایت می‌کند، می‌گوید: «تا پیش از این سیاست‌های هند به تعصبات اقلیت‌ها گره خورده بود و اقلیت‌ها بر اکثریت غالب بودند.» او تصریح می‌کند: «برای هندی‌ها سخت است که این‌گونه دوام بیاورند.»