دو مزیت تشکیل کنسرسیوم برای بیمه‌های آتش‌سوزی

محمد رضایی در گفتگو با خبرنگار ایبِنا درباره ایده تشکیل کنسرسیوم بیمه‌های آتش سوزی بین ۱۵ شرکت‌ بیمه کشور گفت: رشته بیمه آتش سوزی از رشته‌های ریشه‌ای و سودده صنعت بیمه است ولی از آنجایی که صنعت بیمه هنوز به بلوغ نرسیده، باید تعرفه آن را تعریف و نظارت را در بخش مالی بیشتر کنیم.

وی با بیان اینکه بسیاری از شرکت‌های بیمه در رشته آتش سوزی دامپینگ می‌کنند، افزود: شرکت‌های بیمه برای فروش بیمه‌نامه متاسفانه نرخ‌های فنی پایینی را ارائه کرده و در برخی موارد تا ۹۰ درصد تعرفه، تخفیف می‌دهند. این موضوع باعث شده تا ضریب خسارت در این رشته سودده افزایش یابد و در صورت تداوم وضعیت موجود، تا چند سال آینده رشته آتش سوزی نیز زیان‌ده خواهد شد.

عضو هیات مدیره بیمه ایران با استقبال از تشکیل کنسرسیوم در بیمه‌های آتش سوزی اظهار داشت: این موضوع از دوجنبه حائز اهمیت است زیرا رقابت بین شرکت‌های بیمه یکسان خواهد شد زیرا اگر ریسکی استعلام گرفته شود، از آنجایی که یک شرکت به عنوان لیدر شناخته می‌شود، نرخ‌ها فنی و اکچوئری خواهد بود. از سوی دیگر دامپینگ هم به طور عملی ایجاد نمی‌شود.

رضایی خاطرنشان کرد: اگر برای رشته‌ای کنسرسیوم تشکیل شود، ریسک نیز به طور عملی شکسته شده و به مانند بحث اتکایی عمل خواهد شد. وی توضیح داد: در حال حاضر شرکت‌های بیمه در اروپا، ریسک خود را بین شرکت‌های مختلف در ۱۰ کشور تقسیم می‌کنند و ایران نیز می‌تواند از مزیت کنسرسیوم برای توزیع ریسک در شرایطی که با محدودیت‌های اتکایی خارجی روبرو هستیم، استفاده کند. در این روش، خسارت پرداختی به یک حادثه آتش سوزی از طرف کل شرکت‌های حاضر در کنسرسیوم پرداخت می‌شود.

عضو هیات مدیره بیمه ایران درباره اینکه نقش این شرکت در این کنسرسیوم چگونه خواهد بود، نیز گفت: ما بیمه‌ای دولتی هستیم و دولت از ما انتظار سوددهی ندارد. بحث ما بیشتر بحث خدمتگذاری و راهبری و استراتژی شرکت نیز رفتن به سمت بیمه‌های اتکایی است.

پس از کنسرسیوم موفق انرژی، اینک کنسرسیوم بیمه‌های آتش سوزی گام بعدی شرکت‌هایی است که قصد دارند در شرایط تحریم ظرفیت و توان اتکایی خود را افزایش دهند. غلامرضا جهانگیری معاون اتکایی بیمه مرکزی در جلسه معاونین فنی ۱۵ شرکت که برای دستیابی به کنسرسیوم بیمه‌های آتش‌سوزی گردهم آمده بودند، از تشکیل این کنسرسیوم حمایت کرد و گفت: این کنسرسیوم می‌تواند تجمیع ظرفیت نگهداری شرکت‌ها را به حداقل ۲۰ هزار میلیارد ریال برساند که عدد بسیار بزرگی است و می‌تواند نیازهای اتکایی شرکت‌های حاضر در کنسرسیوم را تامین کند.