اعتبارسنجی شرکتهای بیمه

مانند کسی که ارثیه زیاد خود را فروخته و هزینه‌های روزمره را بپردازد. اگراین سرمایه ملی به تقویت زیرساخت‌های اقتصادی اختصاص یابد تمام کسانی که طرفدار اقتصاد بدون نفت هستند حرف خود را پس خواهند گرفت. در دوره پسا‌تحریم صنعت بیمه کشور با سه رویکرد می‌تواند در رونق اقتصادی و توسعه صادرات نقش حیاتی خود را ایفا کند.

اولین رویکرد باید گرفتن  Credit Ratings  یا رتبه اعتبار از موسسات معتبر بین‌المللی باشد. تحریم‌های سال‌های گذشته این اجازه را نمی‌داد که موسسات معتبر دنیا شرکت‌های بیمه ایرانی را رتبه‌بندی کنند.  موسساتی مانند  S&P – MOODYS-  FITCH و A.M. BEST که در دنیا معتبر هستند و بیمه‌گذاران و شرکای تجاری براساس رتبه‌ای که این موسسات تعیین می‌کنند به شرکت‌ها اعتماد کرده و همکاری می‌کنند.  نداشتن رتبه اعتبار طی سال‌های گذشته موجب شد تا بیمه‌گران ایرانی در داخل کشور با خود ایرانی‌ها همکاری داشته باشند و ریسک‌های داخلی را پوشش دهند، به طوری که حتی بیمه‌گذاران داخلی هم نمی‌دانستند چه شرکت بیمه‌ای چه رتبه و شرایطی دارد.  

حالا بعد از رویکرد اول و گرفتن رتبه اعتبار می‌توانیم در قبولی اتکایی فعالیت‌های خود را توسعه دهیم. طی 80 سالی که از فعالیت بیمه‌گری درایران می‌گذرد به ندرت اتفاق افتاده که دارایی‌ها و مسوولیت‌های بیمه‌ای درخارج از کشور توسط بیمه‌گران ایرانی بیمه شود. درزمان قبولی اتکایی یا صادرات خدمات بیمه‌ای به خارج از کشور، ارزآوری قابل توجهی برای ایران خواهد داشت.

در کنار واگذاری اتکایی و خرید بیمه ازسایر کشورها می‌توانیم قبولی اتکایی یا فروش بیمه داشته باشیم. تحریم‌ها طی سال‌های گذشته باعث شد که ایران برای واگذاری‌های اتکایی با بیمه‌گران اتکایی درجه دو همکاری داشته باشد و رفع تحریم‌ها موجب خواهد شد تا بار دیگر همکاری با بیمه‌گران اتکایی درجه یک ازسرگرفته شود. کشورهای توسعه یافته مانند آمریکا و انگلستان از خدمات مالی درآمد هنگفتی دارند. درآمد انگلستان از محل  قبولی اتکایی به سایرکشورهای دنیا از کل فروش نفت ایران بیشتراست.  درعین حال می‌توان از ثروتی به نام نفت درقالب سرمایه‌های ملی به‌عنوان پشتوانه اتکایی شرکت‌های بیمه داخلی بهره‌مند شد، به طوری که صنعت بیمه با پشتوانه نفت بتواند درقبولی اتکایی از خارج فعال و ارز قابل توجهی وارد کشور کند.  

البته لازمه این امر داشتن نیروهای متخصص است. صنعت بیمه ایران به خلأ دانش مبتلا است و متاسفانه به اندازه ظرفیت و نیاز کشور نیروی انسانی متخصص آموزش نداده‌ایم و برای موفقیت در عملیات اتکایی نیازمند آموزش نیروهای متخصص هستیم. این امر دور از دسترس نیست. تا قبل از انقلاب مردمی بحرین، کشور کوچکی مانند بحرین درمنطقه درآمد بالایی از محل قبولی اتکایی داشت و برای ایران با تمام ثروت‌های ملی که دارد امری شدنی است.
 منبع: دنیای اقتصاد